Aşka Destan 8 Şiiri - Halil İbrahim Aydemir

AŞKA DESTAN 8

Bugün yedinci günü ayrılığın.

Ve hala ismin dilimde.

Ve o güzel gözlerin kalbimin en derininde.

Ve bir telefon var elimde.

Sana ulaşmayı bile beceremeyen.

Öğretmenimsin sen benim.

İlk sevmeyi öğrettin bana.

Sonra aşk ödevinin verdin.

Yapamadım, beceremedim.

Cezası ayrılık oldu.

Ve acıyı öğrettin bana.

Kalbim çok çalıştı öğretmenim.

Çok ağırdı ama ödev.

Bence affedin bu kez garibi.

Tamir falan olmaz onun tahribi.

Bütün güzellikleri unuttum artık.

En güzeli vardı çünkü karşımda.

Onu da kaybedince ansızın.

Çirkinlerle kaldım çirkin dünyada.

İnan o yedi yün yıl gibi geçti.

Kıyılmaz ki aşka daha çok gençti.

Daha tutamamıştım ellerinden.

Ve doya doya bakmamıştım gözlerine.

Artık ikisi de çok uzak bana.

Sebep sensin ama kızamam sana.

Üç günde bin yıllık hayaller kurdum.

Yeter artık dedin ben ise durdum.

Kendimi aşk denen yokuşa vurdum.

Zahmet edipte yorulma bence.

Seven sevdiğine vermez ki zarar.

Aşık benim ama senindir karar.

Aşkın hapsinden ettin ya firar.

Hakim bütün suçu bana yükledi.

Siteme hakkım yok biliyorum da.

Divane gönlüm kaldı arada.

Gözüm ne makamda nede parada.

Sana benimdir diyeyim yeter.

Sende de var mı bendeki sızı.

Ayrılık beter, aratır nazı.

Görürsem semada kayan yıldızı.

Sanırım onunda sebebi sensin.