Durdu dünyam, kara bulutlar çöktü ufkuma
Umutlarım vardı sonsuz, seninle olan,
Rasgele bir duygunun değil esiri,
Sustukça içimde yanan bir vokan misali.
Unuttu sanma, asıl şimdi başladım seni yaşamaya,
Nafile, bilirim tüm serzenişlerim boşuna,
Dayanmak ne mümkün aşkın ızdırabına,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta