Çocukken çok hayal kurardım. Hayallerimle avunurdum. İlk aşkımda hayallerim de canlandırdığım biri olmuştur. Belki bir televizyonda gördüğüm, belki de sokakta gördüğüm birinden etkilenmişimdir, bilemiyorum. Ama ben, hep onlarla kendi yalnızlığımı unutmaya çalışmışımdır. Bazen rüyalarıma girmiş, doldurmuştur tüm düşlerimi…
Her hayalimden ayrıldığımda da onu özleyip, yeniden varlığını yanımda istemişimdir. Bakın, yine canlandı; o duygularım birden;
Hayalimdeki kız, biliyorum, daha yeni ayrıldık seninle. Özledim bile, şimdiden seni. Ne yapayım? Sanki bu kalbim seninle yaşıyor. Tükenmiyor sevgin, çoğalıyor; gün geçtikçe içimde...
Duygularımı anlatmaya sözcükler yetersiz kalıyor, inan gülüm inan. Seninleyken bile, seni özlüyorsam, düşün; sen olmadan hissettiğim, yaşadığım duygularımı. Düşünemiyorum ben, düşüncelerim durdu birden. Sen yokken, şu dünyada, yapayalnız yaşayacağım günlerimi. Bu sana aşırı düşkünlüğümün, bir adı olmalı. Ama ne? Adı ne olursa olsun, sevmiyorum şu dünyada sensiz; yapayalnız yaşamayı…
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Yüreğim de sen bir fırtına oldun, aldın götürdün beni uçsuz bucaksız duygular diyarına. Bu esen fırtına; ne Konya, ne Antalya ne de dünyanın başka bir yerindedir. Yüreğimden esen fırtına seli, sensin sen.
aldım bu kısmı...o herşey o işte yokki ötesi...kutlarım sanırım bir siteye ekleyeceğim bu denemenizi isminizle tabiki...papatyalar yüreğinnize
İnsan bazan hayallerine kaçar... Ne olduğunu bilmese de... Oraya yerleştirdiği yine aşka dair ne hissediyorsa odur... Ve hissedilen duygular için hiç bir zaman geç kalınmaz... Zamanı yanlış olsa da... Tebrikler Cengiz bey....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta