Aşka Dair Şiiri - Meltem Albayrak

Yaz akşamlarında buluşurduk seninle,
El ele tutuşup dalardık gözlerimizin içine…
Hep yüzünde bir tebessümle gelirdin yanıma,
Sonra beni ne kadar çok sevdiğini fısıldardın kulağıma…

Hava kararmıştı bir akşam üzeri birden bire,
Bir fener gibi ışık oldun gözlerime…
Yumuşak ellerin okşadı saçlarımı,
Sonra yasladın başını göğsüme…
Duymuş muydun kalbimin senin için attığını?

Bir deniz kıyısında seyrederken birlikte geceyi,
Bu kentin ışıkları huzur veriyordu içimize…
Yaşlı bir balıkçıdan bir sandal kiraladık,
Açıldık seninle engin denizlere…
Sen kürek çekiyordun;
Bense içten içe gülümsüyordum mutluluktan…
Ay ışığı, yıldızlar, ılık esen rüzgâr,
Bir de yanımda sen vardın...
Hayaller bile bu kadar güzel olsaydı,
Hiç uyanmazdım…

Şarkılar söyledik seninle el ele,
Umutlar ektik yüreğimize…
Sarılıp birbirimize mehtaplı gecede,
Yıldızları seyrettik gökyüzünde,
Konuştuk ne varsa aşka dair…

Ayrılırken “hoşçakal! ” dedin veda eder gibi,
Sımsıkı sarılıp usulca öptün yanağımdan…
Bense bakakaldım koşup giderken ardından…
Ertesi gün koşarak geldim yanına,
Bekledim herzaman buluştuğumuz yerde,
Saatlerce bekledim, gelmedin…
Yaşlı balıkçıya bile sordum seni,
Günler geçti ben bekledim…

Bir el uzanıverdi omuzuma bir gün,
“O gitti uzaklara dönmez! ”dedi
“Neden? ” diye sordum, sustu...
İsteseydin ben de gelirdim yanına,
Hem sevsen bırakıp gider miydin?
Yoksa hiç sevmedin mi beni?
Nerelere gittin...
Madem dönmeyecektin,
Niye beni seçtin?