Aşka Dair Şiiri - Atilla Güler

“yakın olabilmek istiyordu sevgiliye
ne çok arzuluyor
ne çok korkuyordu hem de
hiç dinmedi o duygu
-kazanmak ve kaybetmek-
ne yazık
takamadı minik kanatlarını yürek
uçmak için aşkla”

güneşe vurulan bulutların
gözyaşları döküldü yüreğe
şiir oldu…söz oldu
aşka karıştı hüzün

pusuya yatmış
hain bakışlı ayrılığın pençesinde
kıvrandı aşk
çaldı güzü yüzüne hırsla

yakamoz bakışlarda yanmıştı ya aşk
ilk kıvılcımı bağırda
köze döndü şimdi
yanar için için…suskuyla

sen
gözlerinde eski bir yaşanmışlığın
hiç solmamış kahramanı
sabrı kalmadı aşkın nihayet
vurdu kapıyı ve
çekti gitti
satırların arasına gömülen yürekten sızan kanla
yazıldı ayrılık

“nereye uçar
kanat taksak umutlara
nereye konar sevda
kollarımızdan kurtulup
hiç sönmeden yanan bir yangın aşk içimizde
ve ne kaldı aşka dair
yazılmayan yüreğe
sığmayan dualara
kim bilir hangi kapı aralığında bekler
anılmayan isimler
ne denli çok özler yürek
geri dönmeyecek sevgiliyi
kim zindanlarda aşkı prangalara vurdu ki
her öykünün sonunda kahramanlar sislerin arasında
ve niye hep efsane olur aşka dair tüm öyküler”

23.09.2006