Aşka dair Şiiri - Kenan Faik

Çıkıp gideceksin
Bir gün…
Eninde sonunda
Ama bir gün…
Kopup dalından sersemce
Ve özenip yapraklara...
Bıraktığını zannettiklerini
Deliler gibi arayıncaya kadar...

Sellere bırakmak için kendini çıktıysan yollara
Yolun yol değil...
Aykırılıklara makulu hissettirebilmek kadar zor oysa
Kapıldığın o çılgın sulara meydan okuyabilmek…
Söylenmemiş cümleler kaldı mı aşka dair
Yaşanmamış bir vakitte
Ve mahkum olmadan asırlara
Aşka dair...
Kaldı mı senin de
Söylenmemiş cümlelerin...
Söylesene!
Gecenin demi acıyken hele
Tadabilir misin sevdayı?
Ve yol verirsen kelimelerine sevdana dair
Alıp götürür mü dersin rüzgarlar
Seni...
Siyahın koyuluğudur hep işte, anla
Zalimce tüketen
Ümitleri...
Ve
Sakın unutma
Acımasız zemheriler kadar
Yakmaz asla ateşler…

Çıkıp gideceksin
Bir gün…
Eninde sonunda
Ama bir gün…
Tutulduğun yağmurlar
Yüreğinde birikecek kimbilir
Öbek öbek
Kırmızı bir kil tabakasından alıp suretini
Aşka şekillenip...

Ve
Kirlendi artık
Her şey gibi
Kirlendi yağmurlar da...
Benim kadar
Senin kadar…
Kirlendi mavisini yitirmiş hayaller
Geceye kalamadan...
Unutma ne olur?
Ayraçlara bölünmüş ömürler
Ölümlerden azade değil…
Uçup kaybolur hissettirmeden
Tıpasını açtığında özlemlerin
İşte bu yüzden
Kalmaz şişeye hacetleri...
Ve değil mi zaten?
Çıkıp gideceksin işte
Bir gün
Bir gün...
Ama mutlaka...