benim ne çok sevdiğim kadınlar oldu.....
ne çok sevdim.hep bir umutla sarıldım ellerine.yollar gittim yollarında kayboldum.çok sevdim onları, istanbul gibi...acılarımda oldular,sevinçlerimin limanları gibiydi yüzleri.onlara yanaşırdı gemilerim.kalbim onların sevgi yüklerini alır,açılırdı denizlere...
birisini hatırladım şimdi
konservatuar çıkışlarında ıslanırdık delice yağan yağmur altına şemsiyemizi açmazdık ıslanmak isterdik.sırılsıklam ıslanmıştık aşkla. isteyerek ayrılmadık onunla...
şimdi hatırlarım bir başkasını...umutsuz sevdaların unutulmaz eşi bir umudun başlangıcı ve başlangıcın bittiği kadındı o...o bir kemancıydı...notaları içimi yakar uzak kaldığımda adalar yanardı.bakınca yüreğim talan olurdu...talan ederek gitti zaten...görürüm akşamları o küçük körfezde onu.çocuk gözleri hiç değişmemiş bakınca talan eder ömrümü... bilirim...
bir başkası daha
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta