Aşka dair ne vardı, ömrümün şu deminde
Ya kalpte acı sızı, ya boş gölge zeminde.
Ne aşk öğreten olmuş, ne canlanmış zihnimde
Kalbim sükut eylemiş, eyleyenler utansın
Bilmem çok mu incindi, yüzüne baktıklarım
İntikam alıyorlar, yolda bıraktıklarım.
Manasızca sevmişim, buna sevgi demişim
Gökyüzüne bakıp da güneşi görmemişim
Hadi sen çağırdın da, ya ben niye gelmişim
Basiretim bağlanmış, bağlayanlar utansın.
Bir fotoğraf misali, etrafa attıklarım
İntikam alıyorlar, yolda bıraktıklarım.
Kayıt Tarihi : 20.6.2009 23:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayhan Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/20/aska-dair-122.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!