En az tanrı kadar yorgundum.
Üşüyordum bAŞKAlaşmış
insanların gölgesinde…
Bütün sevdalardan sıyrıldım,
bir ateş yaktım.
Aşka çok vardı,
sığındım...
Rüzgarın gücü yetmiyor,
kuyunun dibinden sesleniyorum,
elimi tutsana.
Kovulmuştum gözlerinden.
Şimdi karanfiller de anlamaz ya
olsun gözlerin yanılgımdı.
Kayıt Tarihi : 4.2.2019 09:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!