Aşka Biat Şiiri - Murat Akyol

Gözlerim inat edip, ağlayarak bu gece
Bir hüzünlü kitabı gözyaşıyla bitirdi.
Meğer yeni anladım!
İmranın kızı Meryem
İsayı doğurduğundan beri,
İkibin yıldır
Severmişim ben seni.

Bu şiir
Aşkın anayasasıdır,
Bu şiir anlayana
Sevdanın mushafıdır.

Bahiraydı ikibin yıl önce adım.
Sevdiğine varabilmek için
Kök boyalarıyla bez boyayan köle Bahira.
Ebrehe oldum sonra...
Kusayy oldum.

Mevlana olup döndüm durdum Yunustan önce,
Kulağımda Muhammedi sesler.
Pir Sultan dediler adıma, Sivas dolaylarında
Ferhat Şirine kanmak için
Amasyada ilk kazmayı vurmadan dağlara.

Köroğlu olup, zalim Bolu Beyine kılıç çaldım,
Sesim Toroslarda yankılanırken
Yanık türkülerin Karacaoğlanıydım.
Erciş taraflarında Emrah oldum,
Kerem oldum Aslının yollarında
Kaybedipde Mecnun Leylayı bulamadığında,
İşte o kaybeden bendim.

Karlı kayın ormanı sürgünlerde Nazımdım,
Ne yaşadım bilemedim amma
Bir garip Orhan Veliydim.
Ümit Yaşarda oldum bir ara,
Zaten Atilla İLHANdım ve de
Mahpuslardan Necip Fazılken selam ettim
Bursadaki yari toprağa verip,
Gurbet elde toprak olan
Giresunun içli çocuğu Can AKENGİNe.
Üzüldüm Canın hikayesine
İçlendim,
Hüzünlendim...
En son o oldum.

Ey sevgili! Ben adımı unuttum?
Seve
Seve
Seve,
Çok seve seni, artık hatırlatsana?
Kök boyaları gibi dünyaya verdim rengimi
Ne olur şimdi vakti...
Birazda sen boyansana? ...

Mayıs / 2011
GİRESUNun büyük şairi Can AKENGİNin aziz hatırasına...