Aşka Aşık Veyselim Şiiri - Ecir Demirkıran

ÂŞKA AŞIK VEYSELİM

Acıyla yoğrulmuş, geçen bir ömür
Gönüle kimbilir , ne ilham verir
Vurdukça teline, duygular yürür
Gözlerden gönüle, düşer veyselim

Viran oldun, dünyanın yeis'inden
Uzun ince bir melodi hissinden
Nağme nağme vuran, sazın sesinden
Ozanlara rehber, pirsin Veyselim

Şarkışlanın, Sivrialan köyünden
Dosta Aşık hasret çeken huyundan
Her zerrede acı var duyusundan
Yarenliğin bitmez kalpte Veyselim

Vuslat bitti hakka, kavuşmak varmış
Sözün diyardan diyara uzarmış
Görmeyen Gözlerde, hüner yaşarmış
Sevda ikliminde, coştun Veyselim

Sivas ili aşıklar diyarına
Çiçek konmuş, ışığının zârına
Kelamın bugünden, akar yarına
Unutulmaz yere vardın Veyselim

Felek vurdu ilden ile dolaştın
Yüreğinden gelen, duyguyla taştın
Dostun meclisinde sivrilen baştın Hürmet ile geçti ömrün Veyselim

Dirlik düzen nasihatin bizlere
Birliğimiz destan olur bizare
Kardeşliktir bize katan değere
Sahip çıkın deyip göçtün Veyselim

Bunca çile, bunca emek, birikti
Sebep arar isen, kalbin kırıktı
Kimi zaman boğazda hıçkırıktı
Nasibin peşinden koştu Veyselim

Dost aradın bulamadın dünyada
Karatoprak daha dost'tu riyadan
Cenetiyle müĵdelesin yaradan
Gerisi hep yalan dolan Veyselim

Aşka aşık bir gariptin kendince
Bitiverdi yolun uzun ve ince
Ölümsüzdur her insan sevilince
Dost dediğin adın kaldı Veyselim

Ecir Demirkıran şiiri