Aşka Aşık Veyselim Şiiri - Ecir Demirkıran

ÂŞKA AŞIK VEYSELİM

Acıyla yoğrulmuş, geçen bir ömür
Gönüle kimbilir , ne ilham verir
Vurdukça teline, duygular yürür
Gözlerden gönüle, düşer veyselim

Viran oldun, dünyanın yeis'inden
Uzun ince bir melodi hissinden
Nağme nağme vuran, sazın sesinden
Ozanlara pirsin, rehber Veyselim

Şarkışlanın, Sivrialan köyünden
Dosta Aşık hasret çeken huyundan
Her zerrede acı var duyusundan
Yarenliğin bitmez, Server Veyselim

Vuslat bitti hakka, kavuşmak varmış
Sözün diyardan diyara uzarmış
Görmeyen Gözlerde, hüner yaşarmış
Sevda ikliminde, coşar Veyselim

Sivas ili aşıklar diyarına
Çiçek konmuş, ışığının zârına
Kelamın bugünden, akar yarına
Unutulmaz yerin değer Veyselim

Felek vurdu ilden ile dolaştın
Yüreğinden gelen, duyguyla taştın
Dostun meclisinde sivrilen baştın Hürmet ile geçti ömür Veyselim

Dirlik düzen nasihatin bizlere
Birliğimiz destan olur sizlere
Kardeşliktir yön gösteren izlere
Sahip çıkın deyip göçer Veyselim

Bunca çile, bunca emek, birikti
Sebep arar isen, kalbin kırıktı
Kimi zaman boğazda hıçkırıktı
Nasibe ulaşmak, yorar Veyselim

Dost aradın bulamadın dünyada
Karatoprak daha dost'tu riyadan
Cenetiyle müĵdelesin yaradan
Gerisi hep yalan dolan Veyselim

Aşka aşık bir gariptin kendince
Bitiverdi yolun uzun ve ince
Ölümsüzdur her insan sevilince
Dost dediğin adın sorar Veyselim

Ecir Demirkıran şiiri