Aşka Aşık Olmak Şiiri - Kamil Taşdelen

Bu ne biçim, dramatik bir film
Sanki kan ağlıyordu içim
Kederlerimden, hissizleştim
Bu kadar acı fazla,
Tanrı tarafından lanetlenmişim

Adeta düşüncelerimi ele geçirmişsin,
Senden başka, hiçbir şey düşünemiyorum.
Unutma,tek bir bakışınla beni öldürebilirsin
Sayende, mutluyken bile gülemiyorum

Kalbim, hâla adınla çarpıyor
Aklıma geldiğin zamanlarda,gözlerim doluyor
Olmuyor işte!
Sana karşı olan sevgim, bir türlü azalmıyor

Tutsak ediyor gözlerin, gözlerimi
Yok mu o? Ruhunun masumiyeti
Bana göstermesin tanrım,
Senin gibi, yeryüzündeki melekleri

Sana birazını bahşettim,17 yıllık ömrümden
Neden bu kadar aşık oldum?
Galiba, gözlerin yüzünden
Kalbimi cayır cayır yaktın ama,
Zümrüdüanka gibi, doğacağım küllerimden

Sensizliğe alışmaya çalışırken,
Sana daha çok bağlandım.
Tıkandım, peşinde koştururken,
Eskimiş elbise gibi yıprandım.

Ben, ben değilim
Aslında ben, senim.
Ruhunun naifliğiyle, kaplanmış içim,
Var ya, bazen kıskanıyorum seni,
Çünkü, senin gibi sevilmedim.

Beni sevmen için, daha ne yapmalıyım?
Sanki Ben, seni sevmek için yaratılmışım.
Yelkenleri olmayan geminin, forasıyım.
Senden korktuğum zaman,
Gene sana sığınırım.

Hastalığım da sendin, ilacımda.
Halihazırda, duruyor karşımda
Hayatımın aşkı, bütün ihtişamıyla.
Dökülüyor kelimeler içimden,
Ama çıkamıyor, kalıyor ağzımda.

İttin beni, düşürdün aşk gemisinden
Tutunacak bir dal bile, bırakmadın
Pes etmedim, çalıştım kurtulmaya ama
Batmaya devam ettim, çırpındıkça

Karanlığa gömülüyorum, yavaş yavaş,
Hâla senden, beni kurtarmanı bekliyorum.
Korkuyorum, kaplıyor içimi garip bir telaş,
Lakin boğulduğum için değil,
Peki ne için?
Seni birdaha göremeyeceğim için...