Aşka Aşığım Şiiri - Mehmet Gül

Gönlün feryadı dinmiş, dudaklar mesaiye hasret
Heyecan kalmamış tükenmiş, kalpte bir atalet

Ne gece, ne de içli bir müzik vermez ilham
Dışarı taşmıyor kanı, kabuk bağlamış yaram

Bir sevda yelidir, esip gitmiş gençliğimin üzerinden
Don vurmuş kol kanadıma, eser yok çiçeklerimden

Mazinin o soğuk koynunda anonim kalmış haykırışlarım
Biraz gözyaşı biraz da hıçkırık, işte bütün yoğum varım

Kalbimde‘sen bir yerde ben bir yerde’nin acı hüznü
Erişemeden yaza, kışta kaldı bu içli sevdanın güzü

Son demimde anladım, meğer ben ne yanılmışım
Öyle ki sembolmüş beden, ben asıl aşka âşıkmışım

Yardan ayrıyız amma, ettik yine bir sürü kelam
Olmasaydık aşka âşık, bu şiir yazılmazdı ves-selam