Tâlihsiz Aşka...
Besmelesiz bir aşkla başlayıp
Vedasız bir ayrılıkla biten
Bir sevdaydı bizimkisi…
Gözlerimin gözlerini gözlemesi ile
Başlamıştı her şey.
Gözlerinde kavurucu güneşi,
Yüzünde parıldayan ayı
Görürdüm her baktığımda.
Eksik olan tek şey yıldızlardı.
Onları da çekip saçlarından
Bıraktım avuçlarına…
Ve sonra,
Bunlardan bir kâinat
Oluşturdum kendim için.
Yalnız bana ait olan bir kâinat,
Yalnız benim hükmettiğim bir kâinat.
Belki çok bencil isteklerdi bunlar ama
Gerçek olan bir şey vardı sevgilim;
O da seni başkasıyla paylaşmak istemeyişimdi.
Ama olmadı sevdiğim,
Olmadı kâinatımın sahibesi,
Olmadı güzel yüzlü prenses,
Olmadı Züleyha’ sı Yusuf’ un…
Son buluşmamızda,
Aşk oyunumuzun son
Perdesini oynuyorduk.
Gözlerimizden, aşkımızın düş kırıklığını anlatan
İnci taneleri süzülüverdi
Aşağılara usul usul…
Bir aşk daha yaralanmıştı...
Geriye ise dökülüverecek tek bir
Söz kalmıştı dudaklardan:
E L V E D A…
2002
Kayıt Tarihi : 2.4.2007 19:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirde geçen BESMELE sözcüğünden kasıt; 'birdenbire, teklifsiz' dir. Ölümsüz aşkımın sahibine ithafımdır.
TÜM YORUMLAR (2)