Aşka İnanmışlar İçin Oratoryo

Gece giyiniyor siyahını günün renkleri soldu,
Kendi eliyle yazıyor cezasını yüksünmeden,
Ayrılıklar aşka dahilse yalnızlıklar müdahil,
Çöllere vurdu, dağlarda yarlarda dolandı,
Hiç böyle bir acı çekmemiş, ağrı tanımamıştı.

-Ey beni böyle görmemiş, bilmez olan,
Sen, ey Simirg’un kanatlarındaki,
Ölümüm senin elinden olacak,
Sebebim sensin!
Yanı başımdasın,
Benden çok uzaktasın,
Ne bir ışık tuttun içime,
Ne bir bakış attın…

-Vay bana, vaylar sana,
Yazıklar olsun(!)
Aşk masalları anlatanlara,
Bir çuval kemiğe can veren,
Sevgisini, aşkını, yüreğini tekmil cismini
Sana adamış, kurban etmeye hazır bekleyen,
Kulundu senin, seni seven, zincirsiz kölen…
İçinde kaldı utançlar, acıları, gönül yağmaları,-

Sevenin yazgısıdır bu,
İlk değil, son olmayacak.
Beyaz bir buluta bindi,
Kar beyazı güvercinler omuzlarında,
Yanı başında kadim dostu Simurg,
Uçup gittiler…
Yaşamın hangi evresindeydi insan,
Ne zaman diz çökülür aşkın önünde?
Bir aşkın destanı iniyor göklerden,
Tüm sevenlere armağan…

-Her zerresini canımdan sökerek ördüm,
Kutsal bildiğim aşk mabedinin duvarlarını,
Seni görseydim içimde ırmaklar çağlayacaktı,
Yedi kat gökler denizi pırıl, pırıl olacaktı,
Baharın ilk kelebekleri karşılayacaktı seni,
Pencereleri süsleyen sardunyaların sevinci,
Ruhumu okşayan isimsiz yeni bir mevsimsin.-

İnceden ince bir yaz yağmuru başlar
Saçak altlarında yağmur kaçakları kırlangıçlar,
Yel üfürür, su götürür bahçelerin tozu toprağını,
İğde kokulu bir akşam başlıyor yavaş, yavaş…
Muhteşem yalnızlığım, elimde kalemimle
Artık yeşil-siyah karanlıklarla baş, başayım.

Çeşme / 2017. 05. 30 /