Aşk Zokada Bir Garip Balık

Canhıraş bir bestenin en son notasında
Birden duyulmaz oluverir ya çığlıklar.
İşte öylesine apansız, sönüverdi deniz feneri.
Tam yaklaşırken forsa dolu kayıklar.
Zaman topladı irinini, başı sıkılası bir çıban gibi.
Acı, durağan oldu, bıçak kemiğe dayandı.
Başlayan orman yangınımı, Meydan soygunu mu?
Birileri her şeyimi çaldı.
Bir mum yanıyorsa uzaklarda, Bilin ki rüzgarlara adanmış.
Oltalar içimde karmakarışık,
Vurgun yiyip, içimin yosunlarına dolanmış.
AŞK, zokada bir garip balık,
Öylece dona kalmış.