Aşk Zöhredir Şiiri - Mehmet Akif Han

Aşk
çıkıverir karşına ansızın
Zöhredir 17'sinde
Güneş sıcağı bakışlarına
iklimini değiştirir yüreğin
Gülüşüne çiçek açar
Demir tufanlarında tarumar olmuş yürek bahçen
Filiz tarlaşı düşler sunar
mavi sabahlara açılan
gökkuşağı bir yol boyu

Acılardan damıttığın bir tomurcuk güldür yüreğin
Sunarsın tereddütsüz..

Gerçeklikten çalınan düşlerdir
birlikte geçirilen zamanlar
Her dokunuşu tenin
aşkın yeniden yaratılışıdır sonsuzluğa uzanan
ve sonsuzlukta bir insan ömrü kadar kısa

Gerçeklik
yürünecek yoldur birlikte
mayın tarlaları, tel örgüler ve pusularla dolu
Tek olsan umurunda olmaz
Kaçaktan bilirsin
Yıllarca umut yüküyle geçtin o engelleri
Ama gözyaşıdır güneşli bakışların
ezilmesidir düşlerin filiz tarlasının
Göze alamazsın..

Hayatın prangalarını tanır alnındaki çizgiler
Ve sevda mapusluk yoldaşındır
Birlikte volta attığın malta boylarında
barikatlarda omuz omuza döğüştüğün
Bilirsin, fedakarlıktır kod adı...

Aşk anlayamaz
aşk için
aştan vazgeçmeyi
ardından nefretle bakacak gözleri
hüzünle sevindirir seni
Nefret azaltır acıyı
ve kolaylaştırır unutmayı
Ve sen
hoşçakal demeden
(tek çıkar yoldur, yoksa başaramazsın)
kapatıp gözlerini
dalarsın mayın tarlalarına
ardında yaralı bir yüreğin
hüzünlü izlerini bırakarak..