Aşk Zaten Hiç Bir Zaman Benim Olmadın Kİ

Dipsiz bir kuyunun dibindeyim
üşüyorum
karanlık uçsuz,bucaksız karanlık
göremiyorum
haykırışlarım toprağa çarpıyor
ellerim ürkek kalbimin atışlarını
tutamıyor
yeniliyorum hayat sana
üşüyorum

Korkuyorum
o kadar büyük ki korkum
nefesim boşlukta donuyor
damarlarımdaki kanın
yabani kısrak gibi
dört nala koştuğunu hissediyorum
gözlerim yuvalarından fırlarcasına
dua ediyorum
korkuyorum ALLAHIM
çok korkuyorum

Savurganlıklara atıyor gönlüm beni
çaresizim
elim,kolum bağlı
o kadar sıkı bağlamışlarki
çözemiyorum gücüm yok
yapamıyorum
ruhum azad et dercesine yalvarıyor
dayanmıyor geçmişin bozgun izlerine
çaresizim

Yorgunum o kadar yorgun ki
ömrüm
ayağa kalkmaktan ürküyor
tekrar,tekrar düşmelerin acısından
dayanamıyorum ya yeter
yeter demeye güç bulamıyorum
yorgunum çok yorgunum

Seviyorum
o kadar engin ki sevgim
ne denizdeki dalgalar
ne lodoslar,fırtınalar
boy ölçüşebilir aşkıma
seviyorum
ölesiye,ölürcesine seviyorum

Bakıyorum
sadece boşluğa
kiminle savaşım
ya da neyle
atıldığım bu engabenin ortasında
tek bir silahım bile yok
savaşacağım şeyi
veya nedeni bile bilmiyorum
sadece bakıyorum

Boyun eğiyorum
başka yapabileceğim umudum yok
yarınlarım yok
hayellerim yok
sevinçlerim yok
yok yok yok
öyle ise neden yaşıyorum
kimi sevindiriyor acılarım
sancılarım
düşmelerim
kabuslarım.....

Dua ediyorum
ellerimle gök sanki birleşik
bulutlar halime acır gibi
beni yanlarına çekmeye çalışıyor
yıldızlar ağlıyor
sürgün gençliğime
yağmurlar yağıyor
şimşekler çakıyor
deniz tüm hiddetinle kayaları parçalıyor
sanki öcümü almak istercesine

Bırakıyorum aşk seni
zaten hiç benim olmamıştın ki
güzel bir rüyaydı benimki si
titreyerek kan yaşlarımla uyandım şimdi
benim hayatım zaten yok olmuş
güneşi olmayan gece gibi
sen üzülme dert etme
kendine
ben yavaşça sensizliğin dipsiz kuyusunda
ömrümü bitiririmde belli etmem sana hiç bir şeyi...
AŞK ZATEN HİÇ BİR ZAMAN BENİM OLMADIN Kİ...