Aşk Yorgun Düşmüş, Aşık Yorgun Düşmüş

Hüseynî titretir yüreğimi!
Çağrıştırırken hüzün seni,
Hâyâlin aşkın mahzeninde demde...

Kendi rengini tanımaz şeffaflık,
Umudun fayı kırılıp tosladıkça göğe.
Ellerimizden kayar zaman,
Gel de evhamlanma dostum. gel de tasalanma! ...

Gelecek hepimizin!
Gelecek garibin deliksiz endişesi.
İstekleri kırpılıp.
Arzuları iğdiş edildikçe...

Şafağı söktü silikliğimin!
Acaba, ben yine ben miyim?
Mahçup halkası olmuşum prangaların! ?
Tutsaklığım çağlardan da öte...

Ruh kurtulur bedenden.
Aşk esir düşmüş,
Aşk kısır düşmüş,
Aşık yorgun düşmüş,
Şimdilik, ama sadece şimdilik ellerimde...

27.10.1989 / ANKARA