Aşk Yolcusu Şiiri - Faika Sarp

Bolu Dağlarından geçerken
Aklımdan geçersin
Hasretin tutar
Türküler söylerim diyar diyar
Hüznüm gökyüzünü tutar

Yeşiller arasında kıvranır yol
Telli direkler uzanır
İki yanımda kol kol
Sis basar, yağmur yağar, kar yağar,
Otobüsün camları buğu tutar
Adını yazarım camların üzerine
Parmaklarım yanar

Gece olur karanlığa yıldızlar düşer
Ateş böcekleri gibi yanıp söner uzak şehirler
Yolcuları uyku, beni sevdan tutar
Bilirim tam o sıra
Komando tugayında Mehmetler nöbet tutar
Ya savaş çıkarsa
Ya burnu kanarsa bir tekinin
Tutamam gözlerimi
Bırakırım kendi haline
Tutamam gözlerimi
Bırakırım kendi haline
Her damlam okyanusu tutar

Motorun sesi
Yolun yolcunun sesi
Uyur uyanık bütün sesler
Hüzünlü bir şarkı gibi
Ayrılığın ritmini tutar
İçim kabarır, duygularım coşar
Anılar geçer gözlerimin önünden
Sıra sıra
Yürek bu firen mi tutar?
Dökülür mısra mısra dağların üzerine
Dağlar yücedir, sırrımı tutar

Bolu Dağlarından geçerken
Geç ya da erken...
Dalarım uzaklara
Bir ses, bir yüz, bir sen aranırım
Bulamam...
Kim tutar senin yerini,
Sensizlikten başka kim tutar?

Unuturum gerçekleri
Kaybolurum düşlerimin içinde
Kuş olurum rüzgar olurum
Türkü olurum diyar diyar
Bakır çalığı bulutlara karışır aşk yolcusu yüreğim
Kim tutar beni kim tutar?