Aşk yolculuğunda, gezmediğim iklim, gönül kalmadı.
Çiçek çiçek dolaştım, hiç birine meyledip bağlanamadım.
İçimde bir boşluk, kaf dağında zümrütü-anka aradım.
Taki gönül kuşumu buldum, deryalar gibi kabardım.
Seni gördüğüm gün varya, dün gibi hala aklımda.
Sırma saçlarında kördüğüm olan kalbim, hâlâ tik tak bağrımda.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta