Aşk yokuşu Şiiri - Emir Doğan

Ah! Bu kalbim gene aşk yokuşunda;
Susuzluğunu giderecek bir kuyu arıyor.
Sen bana her an tutulduğunda,
Öyle bir nefis ki namusu,arı yok.

Terzilerin işlediği al al nakışlarında
Bu garip gönlümün sana yakarışlarında;
Sevinmeme yeni sebep,bakışların da.
Sevdamın,yarası,karası,akı yok.

İstediğine inan,istediğini aklına sok;
Bendeki bu kalp yalanlarına tok!
Olmasın hiçbir zaman aşk çiçeğim,
Seni her gördüğümde binlerce kez öleceğim.

İnanmak istemiyorum,ona bakmadım de,
İnanayım sana,kendimi sana sakladım de.
İçimdeki karayı,bu sefer akladım de.
Senden başka sevdiceğim,yarim yok.

Nasıl anlatılır bilmem ki,yaralarım artıyor.
Gönlüm sanki bir balkondan sarkıyor.
Korkuyorum,gönlüm bir gün düşecek,
Ey ölümlü dünya artık beni kendine çek.

Öyle bir sevdadayım ki ziyadesiyle dahi,
Sana olan bu sevgim tamamen namütehani,
Aşkımı anlatmak için gerek mi tek vaveyla?
Beni Yusuf farz et,sen ol Züleyha
Aşkın kuyusundan çıkartıp,beni selamla.