Aşk Yokmuş Şiiri - Nurşah Şenel

İllaki benim olasın diye ayak diredim
kalbimi yumdum sana
seni diledim
kederleri tek tek ipe dizip mavi boncuktan
kara gözlü kuşun boynuna takıp
yolladım
düşünmedim gücenir mi bana diye
geleneksel bir göçtü zaten zorladığım...

Dilediğim…
sen uğramayınca bana
incecik bir ipten örülmüş
asma merdiven dayadım karanlığa
tırmanmayı denedim
tutuna tutuna uca geldim
koptu ip…

Açtım kalbimi sonra
sandım ki seni her dileyişimde
aşka düştüm, yandım
oysaki aşk daha
duvarcının malasındaki harçtı
istiflenmiş tuğlaydı
ben henüz örülmemiş duvara
resimler yaptım
aşk yokmuş
aha buracıkta yanıldım...