Gittin
Sensiz kaldım
Gözlerimden eriyen buzlar aktı
Rüzgarlar arkadaşım oldu
Çizgileşti yüzüm
Sadece seni andım
Seninle duygulandım
Ne başkasını, ne de hayatı düşündüm
Ne de o gidişini
Sadece seni sordum hep kendi kendime
O da öylesine işte.
Bilmediğim yerlerde buldum bazen kendimi
Hiç gitmediğim caddelerde
Umutsuzca ayak seslerimi duydum kaldırımlarda
Ve yürüdüm saatlerce
Ama geçsem de her yeri boylu boyunca
Gölgelerin hep peşimde
Her şeyde sen varmışsın gibiydi
Her yer sen kokuyor gibi
Ellerin yine ellerimdeydi
Gözlerimden bir kağıdın üstüne daha
böyle damla damla düştüğün gibi
Şimdi,
Tuhaf bir hayalin avunuşuyla
Susmanın zor anlarındayım
Geceye seninle damlayan şu kalemimle
Anılarda kalmak zoruma gitse de
Adını yazıyorum işte rast gele.
Beni soracak olursan, ben hala aynıyım
Seni özlüyorum sadece
Ama sen neredesin
Ah karşıma çıksan şu gölgenin bir tersiyle
İkimizde aynımızla yansısak birbirimize
Görüntülerimiz aynı olsa keşke
Konuşmalar yine yerli yersiz bir yerlerde
Fakat biliyorum olmayacak tüm bunlar
Şimdi yatmalıyım hayaline yine
Bak sana kalemimi bırakıyorum
Belki bu son olur
Bu son mektubum, son şiirim olur diye
Yani yazamazsam bir daha bu ellerimle
Al bu kalemi eline ve sadece adımı yaz
Şu köşe başlarını tutan
Hanımeli kokularına yine...
Kayıt Tarihi : 25.10.2005 13:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
