Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ilginç bir sunum şekili.
Çok güzel, akıcı bir şiirdi, tebrikler
Mustafa Sami
Bir
..........................................................Yildiz
....................................................Var semada
...................................................Piril piril parlar
................................................Asiklara goz kirpar
..............................................Onlarin askiyla isildar
.........................................Gunduzleri gunesden kacar
...................................Gecenin mavi atlas ortusuyle cikar
...Sanki butun asiklarin yoluna isik tutar,onlarin saadetiyle gokde raks eder
.......Caglayan kalblerine sevgi olup dolar,onun isiginda mutludur asiklar
.............O asiklarin sahididir,isiklari yureklerine umit asilar sevgililerin
.................Aksami guc ederler,ask yildizini izlemek en buyuk zevktir
......................Sevgililer ask dolu gozlerle ona bakip hayal kurarlar
..........................Yildiz onlarla oyun oynar gecer bulutlarin ardina
..............................Sevgililer beklerler...nazlica buluttan siyrilir
..........................Goz kirparak kacar…....sehere kadar gelmez
.......................O asiklara hayran…………….asklarda o na hayran
.....................Asiklarla yildiz…….………………..arasindaki baglara
..................Kimsenin akli……………….……………ermezken bir gun
................Yabanci biri………………....…………….…...ortaya cikiverdi
.............Ismini kimse……….………………………………..duymamisti ki
...........Kiskanclik……….………………………………………….girdi araya
..........Husran………………………………………………………...….kos gel
.........Dedi…………………………………………………………………...ama
.........Ask……………………………………………………………………….bir
...........................................................Yildizdir
Aynur Hanım Tebrikler ne güzel bir çalışma başarılarınızın devamı dilerim selam ve sevgilerimle
Necmiye Sarpkaya
Kanada nın soğundan sıcak bir şiir esintisi.
Tebrikler bu hoş şiir için.
sevgilerimle
Aynur hanım...Kanada'dan bir yıldız doğmuş ki, ama ne yıldız gerçekten...
Şekil şiirleri içinde harika bir çalışma olmuş...tek kelimeyle harika gerçekten...
Abartı değil bu sözüm, inanın şiir yıldız gibi parladı...
Sevgi ve muhabbetle kalınız efendim...
Çok güzel bir deneme olmuş. Emeğinize sağlık. Sanıyorum daha çok çalışacaksınız. Ben de beş heceden başlayıp, on dört heceye kadar çıkıp, tekrar beş heceye dönmek istemiştim. Ama başlayamamıştım bile. Demekki bu iş yürek işi ve sizde benden daha fazla. Kutlarım sizi...
Hep aşk'ta kalasın ve yüreğine sağlık olsun..,
Şimdi daha derli toplu oılmuş. Tebrikler... Yenilerini bekleriz... Selamlar...
merhaba
yıldızın güzel olmuş
çok hoş sn ilkay.....sonsuz sevgiler...
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta