Aşk yıkıntılardan çıkmış…
Işıklar sönünce, gece yüreğime düşüyor.
Karanlık ruhuma, karartma uyguluyor.
Korku nöbetlerine, hayallerim kalkıyor.
Bakışlarım karanlık, gördüklerim alaca…
Hayat sanki kısıtlı, tende ruhum saklı,
Zihnimde bir karıncalanma var. Unutkan yapıyor
Gülmüyor zaman geçiyor yüzü asık
Gece ve gündüz küsüyor, gün barışıyor…
Haydi, gözlerinden gülsün hayat bu gün
Yüreğimin zamanı dolup, alarm çalsın
Kırgınlık adımlarını atarken sözler, susmasın
Anlaşılmayan duyguların şamarı patlasın yüreğe…
Sevgi yorgunluğun dehlizine düşmüş gibi
Karanlığın kırıntıları soluyor donuk ve mat
Aşk yıkıntılarından çıkmış dudaklarda buse
Konuyor anlamsızca dudaklara perçinlenerek…
Oktay ÇEKAL
25.05.2014-01.37
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 20:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!