Aşk Yanılgısı
Aşk denince ilk aklıma Yunus gelir, sonra Mevlana! Sonra da aşkın kölesi olan insanın benliğinin nasıl yok olduğunu görürüm! Hatta aşk çukurunda debelenmenin de bir seyir olduğunu, kimilerinin bu çukurda kaldığını kimilerinin de kalkıp yoluna devam ettiğini düşünürüm!
O halde aşk sadece bir durak, durakta ebedi kalınmaz! Bu hal bir iş için bir yere gidenin bekleme salonunun güzelliğine kapılıp asıl işini yapmayı değil de orada beklemeyi seçmesi gibidir! Oranın güzelliğine ve zevkine takılır kalır! Bu zevk ise hem geçici hem de yakıcıdır! Çünkü orada bekledikçe oranın sakinleri de huzursuz olmaya başlar! Ve devamlı değişen bir hale uyum sağlayamadığından ya da değişen ve gidenlerin ardından hüzün duyması da bunun negatif yanı.
Aşk şöyle bir durum. Vasıtanın yakıtı gibi yakıt kullanılarak menzile varılmak hedeflenir! Yok eğer vasıta içinde kalmak seçilirse uzun vadede sıkılmalar başlar, vasıta arızalanır, yakıt biter, yol çetinleşir; serseri ve eşkıyalar da musallat olur! Bekleme yapmadan menzile varmak en ideal olanıdır! Oyalanmamak önemli. “Kırmızı başlıklı kız” ın yolda çiçek toplamak için oyalanması ve bunun sonucu olarak kurdu kendisine musallatına benzer durumlara davetiye çıkarır aşk!
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
