Aşk Yangını Şiiri - Alpay Kaynak

Bir benmi yandım boşamı bu yangınlar
Kimler yandı kimler..Ah! söylese sahralar
Yanmadımı benim gibi Yunuslar,Mevlanalar.

Aşktır bu yangına sebeb aşktır tecel
Yanana vuslattır korkutmaz ecel
Yakan yar ise yanmakta ölmekte güzel.

İşte benimkisi öyle böyle bir sevda değil,
Benimkisi yanmaktır,yanmam şikayet değil,
Yaşadıklarım gerçektir,asla rivayet değil..

Tabib neyler dermanı olmayan yaremi
Lokman hekim yok ettimiki veremi
Aslı aşk narına yakmadımı Keremi

Züleyha Yusufa yanmadımı bile bile,
Mecnun deli diye düşmedimi dile,
Dağları deldide yine kavuşamadı Ferhat Şirin ile.

Zöhreyle Tahirin sonu yağlı urganda bitti.
Hüseyin Kerbelada öleceğini bile bile gitti.
Fatih İstanbulu boşyeremi fethetti.

Mevla bile demiş habibim olmasa yaratmazdım dünyayı,
Mecnun aklını yitirdide yine unutmadı Leylayı.
Gel hakir görme sana böyle yanan Alpayı.

Kimbilir ölmeden seni birdaha görürüm,
Sana varan yollar ecel olsada yürürüm,
Ölmek kavuşmaksa hiç düşünmeden ölürüm..

Hesap etmeden herşeyine inandım
Bir bakışına aldandım kandım,
Bu ateşi sen yaktın bende yandım