Sensiz sevda Şiiri - Dağlar Özügüç

Senin haberin olmadı
Ben seni sensiz severken
Kar yağdığında yolda
Simitçinin tezgahında
Yada bir sineme kuyruğunda
Arka sıralarda bir yerde
Güzel gözlerinde umut ararken
Esen rüzgardan bile habersiz
Sessiz sedasız sevdim seni
Kim bilir kaç yıl sana sensiz
Soğuk gecelerde sarılıp yattım

Şehirler arası otobüsün penceresinden
Yemyeşil sonsuz çayırlara bakarken
Gördüğüm her papatya tanesinde
Dağbaşında bulutların gölgesinde
Karlar altından fışkıran kardelenlerde
Yada bahçedeki akasya çiçeklerinde
Senin kokunu umutsuzca aradım

Sensiz geçen her anımda
Yine senin hayalin vardı
Ama bunu sen hiç bilemedin
Köşe başında yalnız başıma
Okuldan dönmeni
Olurda bir an belki kazara
Benden yana bir defa dönmeni
Derin gözlerinde gömmeni
Bekledikçe bekledim
Ama sen bana hiç dönmedin

Hayat dolu bakışların büyülerdi
Ve ben hariç herkese gülümserdi
Gülünce gözlerinin içi gülerdi
Ve yanaklarında gamzelerin çıkardı
Olmayı umduğum o derinliklerde
Boğulmayı yıllarca çok istedim
Bunca duygu yoğunluğunda
Yinede sevdiğimi hiç söylemedim
Söyleyip de seni üzmek istemedim
Bu işin doğasında var sanki
Bazen çok zor oluyor sevmek
Sevdiğin sana uzakken
Onu yüreğinde hissetmek

Şimdi artık söylemek zamanı
Sen gül yeter ki sen gül
Ben ağlasam ne olur
Gülüm sen mutlu ol
Ben bedbaht olsam da olur
Çok değil ama payıma düşse
Biraz umut kötü mü olur?
Aslında çekilen acılara rağmen
Ayakta durabilmektir sevmek
Şaşırmış gibi durma öyle
Söylediğim bunca şeylere
hadi artık tut elimden al götür beni
Hayal ettiğim gizemli yerlere