Bir başına,
Bir müşfik yanaklarını okşuyor yalnızlığın
Ağlamayın bana ey kalabalıklar,
Dostluğunu solurken kaba taşın,
Taş elması kırarmış,
İşte,
Elmas benim dedi yalnızlık...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta