Bir başına,
Bir müşfik yanaklarını okşuyor yalnızlığın
Ağlamayın bana ey kalabalıklar,
Dostluğunu solurken kaba taşın,
Taş elması kırarmış,
İşte,
Elmas benim dedi yalnızlık...
Yalnızlığın hikmetine kuşak bağlayan
Müşfik ise benim dedi aşk...
Mutluluğun,
Bağrına bastığı taşın
Yalnızlıktan çıkmadı sesi...
Kayıt Tarihi : 25.3.2023 22:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!