kaygan bir yavşaklığı vardı bana sunduğun aşkın…bilemedim
ıkına sıkıla girdim koynuna tüm alevimle
…ateşten bir yorgan üzerimde…yandık
sanrılı saatlerce seviştik…seviştik
…seviştikçe bağlandı dilim
ardımdan koyuverdiğin kahkahaların
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Anlatımınızdaki akıcılık, kendine bile tarafsız olmayı başarmış bir bakış açısı ile işlenince, ortaya böyle anlamlı bir şiir çıkmış....tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta