Aşk yakışıyla Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Çöktü kal'a
Çöktü gül bendine bahçevan
Ve çöktü çay
İçilmemişken
Kıyısında bir akşamın

Viran şimdi sesin yüzü
Ah kal'a çöker mi güze doğru
Yaz bitmeden yanar mı odaları
Bir öbek dert
Bir tutuşmada karanfil

İçimi deştinde gittin pembe
Kaç renk eklesem
Bana benzemez yinede
İyi bak sen deki ben/e
Çocuktur
Okşa saçlarını
Ninniler söyle

Titredi sesim
Gülecektim
İçime seslendim
Bilmezdim
Hasret sağdan yürürmüş/Sancıdan

Kimin içindir asvalt yollar
Şoseler
Kimin içine döşenir mıcırlar
Demir direkler
Kimin zaferidir hasretler

Kim övünür ayrılığa
Kim sevinir
Nerelere dikilir
Gülümsemenin bayrağı

| Yerin var mı yalnızlık..Kendime küstüm..gül'e güldüm |

Övünmek zor tek başınalıkla
Yıkılır iç
Tatlı bakışla
Yıkıldım ki
İnce içim
İnce sesim
Gördüğüm güldendir
Hayata küsmedim

|Yerin var mı yalnızlık..Kalmayacağım |

Gördüm ki;
El erir el içinde
Gülme sen de düşersin içine
Bak güldün düş önüme

Yol saçımı kahve bakışınla
Büyük lokma aşk yakışıyla

' Kar erir sessizlikle '

6 Temmuz 2004