Aşk Yakar Canını Şiiri - Kemal Denizhan

Sevdaya, aşka tövbe edersin
Hele bir canın yansın da
Bak.
Kalbini sonsuza dek kilitlersin
Bir Vefasız elinde oyuncak olsun da
Gör.

Önce bir ateş düşer
yüreğine
Ilık ılık bir his kaplar içini
Ayakların yerden kesilir
Sarhoş gibi yaşarsın
dünyanı.

Başın döner, yüreğin yanar
Gönlün hep vefasızın yanında gezer,
Sen senden geçersin bilmeden
Kölesi kulu olursun
sevdanın
Teslim olursun bir tatlı söze
Ceylan bakışa,
işveye,
naza
Sana kızsa bile övüyor dersin,
Şu an nerde kiminle
Kıskanırsın.

İstersin ki yakalayıp elinden
Gönül sarayına hapsedesin.
Senin dışında kimse görmesin
O güzel gözleri
Kimse hayal kurmasın üzerine
Şiir yazmasın mesela
o ipek saçlarına.
Sadece sen üzebilirsin onu.
Ve sadece sana kızabilir
Başkası olmasın istersin dünyada
Bir kıvılcımla yakmak istersin
nefes alan ne varsa…

Oysa o dalgasındadır
Sevdanın
Sevmek değildir maksadı
Kendini üzmez asla.
Sevildiğini bilmek
Yeter ona.

Sen derdine yan dostum
Bekle ki sana kul köle olsun
Sen hiç Mecun’a şiir yazan
Leyla duydun mu
Ferhat’a deli olan Şirin.
Diyeceksin ki Züleyha ve Yusuf var
Sana iyi uykular..