Aşk Yağmuru Şiiri - Muharrem Karaman

Bulutlar ağlıyor bu günlerde.
Hep böyle oluyordu zaten,
Ne zaman seni seveceğim tutsa,
Yağmur yağıyordu bu şehre.

Bu günlerde hep böyle oluyordu.
Ayrılık yağıyordu üstüme,
Sırılsıklam ve ıslak seviyordum seni...
Şiirler gözlerini anlatıyor.
Şarkılar saçlarını örüyordu.

Ne zaman bu şehre yağmur yağsa,
Cisi cisi sevgin damlardı yüreğime.
O kadar büyük bir sevdan vardı ki,
Sel olur akardın bedenime.
Bazen farkında olmazdım.
Bir titreme alırdı beni, üşürdüm sana...

Seni sevdiğim zaman
Yağmur yağardı bu şehre.
Şemsiyeli insanlar gibi değildim ama,
Sana yanardım bu sevgimle.
Bir zaman sonra aşkın kül tutardı,
Aniden yağan yağmura karışıp sel olurdum.
Akardım durmadan bilmediğim yerlere.
Belki aşkın sürgün ederdi.
Belki bu sevda yağmuruna tutsaktım.
Adını koyamadığım sevgiler yaşardım ama,
Sana çok uzaktım...

Sana kavuşmak içindi bütün bunlar.
İnanmazsın ama,
Sana yazdığım tüm şiirler tanıktı.
'Aşk sorgusunda şahanem'
Yanlızca aşkın yüklü yüreğim sanıktı.
Sana ne yazsam olmuyordu,
Çünkü kalemim tutsaktı.
Sen öyle yağmur ve sevgi ortaklığı,
Sen tenimde ıslak sevgi kayganlığı iken
Sana şiir yazmak ise ahmaklıktı...

Seni ne zaman seveceğim tutsa
yağmur yağıyordu bu şehre
Beni sevmiyordun belki ondandı...