Bulutlar ağlıyordu bir çocuğun iç çekişleriyle.
Toprak katmanlarınca derin hayatıma civa içirilmiş sanki.
Dünya kalbinde yan yattı ağırlığınca,
Uzaktan yelkeni yırtık gemiler geldi,
Gemiler gitti yalnızlığımca.
Gemiler ki seni hiç bilmedi...
Aşktı yüklendiğim hayattan ağır!
Bir okyanustun bırak;
Metrelerce derinlikte yatan kayıp bir hazine...
Bir kalamarın kolları sarsın seni,saklan!
Oysa,her yerde gölgen karşılar beni,
Her gece buğulu bir kadehten sunarsın sıcak şarabını,
İçerim ayılırım,içmezsem sarhoş!
Dağıtırım keyfimce dünyayı,
Duyarım nefesini avuçlarımdan!
(İstanbul - 01.01.2010)
Nazmiye KayarKayıt Tarihi : 1.1.2010 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiir okyanus kıyıdan uzaklastıkça derinleşen...
basarılar dilerim arkadasım ....
Kırılan direktir, yelken değildir..zehre bulanır o..
TÜM YORUMLAR (6)