Aşk Vuslattır Maşuka

AŞK VUSLATTIR MAŞUKA
(İlahi Aşka Giden Yolun Yolcularına)

Aşkın gözü kördür kulağı sağır,
Aşk acısı çok zor kurşundan ağır,
Dilersen derdinle bağrın döğ bağır;
Âşıksan ilacın maşuka vuslat.
Verilmiş insana böyle bir fıtrat.

Aşkını dağlara yazsan ne çare!
Bu yolda eriyor binbir biçâre,
Mecnun da yanmıştı böylesi nâre,
Aşkın vuslat imiş tek bir çâresi,
Merhem kabul etmez gönül yâresi.

Mecnun, Kerem, Ferhat daha nicesi,
Mat etti tümünü aşk bilmecesi,
Gerçek âşka ermek en iyicesi;
Hepsi aşk derdiyle hoştu mutluydu,
Maşuka vuslattan pek umutluydu.

Beni mi sorarsın! Ben de insanım.
Rabbim ruh üfledi var oldu canım.
Gönlüm aşkı arar varsa dermanım.
Aşktan korkan düşer birgün bağrına,
Korkma, sabret gelir o dost çağrına.

Aşk düştü mü gönle işin pek zordur,
Gönle düşen bu aşk yakıcı kordur,
Bir kez tutuştun mu tümden kavurur;
Düşmeyen bilemez bu meşakkati,
Sevda çeken gönlün artar rikkati.

Sevdalanan gönül eder mi rahat!
Sevdalanmak belki hepten kabahat.
İlahi aşka er tam olsun murat;
Sevginin kaynağı, O Yüce Makam,
Bütün aşk sevgiler O’nunla tamam.

Ama benim gönlüm delik ve deşik,
Bende olan sevda hepten değişik.
Aşmam gerek şimdi yeni bir eşik;
İşte belki o vakt yazılır vuslat,
Rabbe vuslat yoksa edilmez rahat.

İster bir ışık ol istersen volkan,
Hiç aşkı tanır mı vuslattan korkan,
Önün nurlu bir yol karanlık arkan;
Tevekkül et dal git o aşkta yok ol,
Vahdetle er kesrete bir iken çok ol.

Abdulhamit Birışık
06.09.2020, Üsküdar.