2015 kasım ayında askerlik görevim için Adana’dan Erzincan’a yola koyuldum. Acemilik ve usta birliği görevimi Erzincan da kısa dönem olarak yaptım. Turgut’un Tomris’ine ‘’alır başını Erzincan’a giderim seni düşünmek için’’ dediği topraklardaydım. Doğduğum topraklardan, portakal çiceği kokan memleketimden 26 yıl boyunca günü birlik gezmeler dışında hiç ayrılmamıştım. O yüzden Erzincan’ın soğuna alışmam hastalıklardan başımı kaldırmam tam üç ayımı aldı fakat hastalıklar kadar ömür boyu unutulmayacak anılarda biriktirdim. Sayısız asker arkadaşım oldu, sayısız dert, sayısız sevinç paylaştık 180 gün boyunca..
Acemiliği bitirip usta birliğine geçtiğimde tertibim Nurullah ve ben nizamiyeye görevlendirildik. Dediğim gibi çok sayıda arkadaşım olmuştu ama Nurullah farklıydı. Osmaniyeli, 27 yaşında, uzun boylu, kır saçlı bir arkadaştı. 9 sene önce Ankara’da tanıştığı Gözde’yle gelmeden önce nikahlanmış fakat düğünü teskere sonrasına bırakmıştı.
Nurullah ile ben 13 saat turnike denilen nizamiye kısmında oturur, sohbet eder, şiir yazar birbirimize okurduk. Ben senin acını bir nebze olsun hafifletmek için yazardım, o eşi Gözde’ye iyi kötü karalar bunları birbirimizle paylaşmaktan mutluluk duyardık.
6 ay askerliğimiz boyunca 3 kara kuvvetleri denetimine denk geldik. En sonuncusu spor denetimiydi. Maçımız burada başladı..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta