Aşk VI Şiiri - Nazmiye Kayar

Demek geceleri yarıp çıktın ortaya,
Sessizliği savurdun iplik iplik.
Defalarca böldün,parçaladın gündüzleri
Bin defada alacağım nefesmiş oysa
Yere göğe sığmadı çığlıklar,
Balıklar nasıl kaçtı görmedin.
Ağlatan ezgiler sunuyordu ahtapotların kolları,
Tuzlu gözyaşları yüzümü yakıyordu,ıslanıyordum.
Oysa yanıldılar,
Zehir zemberek yangındım
Güneşi aldılar içeri,
Güneşi aldılar...
Güneş alınır mı içeri,
Kaymaktan korkan yıldızlar gibi titriyordu ellerim.
Bir kar tanesi düşüyordu inceden
Eritti bütün zamanları.
Hayır! Kendimde değilim
Bu sokaklar benim değil
Her gün ayaklarımı öpen bu yollar
Bu ürpertiler,
Ayaz vurmuş gibi yaz ortasında.
Öyleyse acıları çek al üzerimden demem sana.
Acılar bilir,senden gelenin adının,bende aşk olduğunu.
Sahi,aşkın bu türlüsünü bilmezsin sen,
Tek gecelik sevdalar büyütürsün tumturaklı yatağında.
Mevsimler iç çeker katılırcasına
Şaşaalı gecelerinden hangi ahlar silinir.
Sana yarası kapanmamış ellerimden gönderiyorum
Teli kopmuş bir gitarın ezgilerini.
Bir gece apansız gel,
Her salise soğuyor geceler
Buz tutmuş kahveler içilmez artık,
Dumanı üstünde,buram buram bir kahve senin için,
Bir gece apansız gel,
Yıldızlar ki,üzerime yağıyor...

(İstanbul-04 Temmuz 2009)