Aşk Ve Zaman Şiiri - Salim Diyap

Söylenecek söz söylenmeli elbet!
Bitmeli de her şarkı tadında.
Yad etmek ne çare,
giden gitmiştir bir kez.
Her gönül kendini yad eder aşk helezonunda.
Sevgilerse herkes için biriktirir,
aşklara büyür,
sarıp sarmalar,
sürüp gider böylece çocukların aşklarla dansı
ve yüreklerin demlenmesi yar soluğunda.
Ne kavimler büyüdü aşka yüz süren,
düşen yıldızlara yol gösteren,
ne yürekler terk etti yorgun dünyamızı.
Sevdalara adanmış yürekler,
gelip yokladığında kapımızı;
yazılan öykülerde
göz göze gelme korkumuzdu
aşksız hayat.
Cevabını bilmediğimiz soruydu:
ömrümüzden çalınmış gülücükler.
Ölümün çığlık yankısıydı,
acıya gömülmüş aşklar.
Yine de yaşıyorduk.
Lakin:
insanın insana ihanet arzusuydu,
kindi,
yalandı,
nedensiz bir ceylan göçüydü.
Ölümüne bir yarıştı,
beynimize ve yüreğimize dadandı
sinsi,
kahpe ve yalan!
Aşka galip bir ucube şimdi zaman.