Aşk ve Yalnızlık Şiiri - Timur İlikan

Yalnızlık, fokurdayan kızgın lavlarla
dopdolu bir krater gölüne
ayağı kayıp düşmektir bir anda
ne olduğunu bile hiç anlayamadan
Yalnızlık, kasırga rüzgârlarıyla
buruşuk bir kağıt gibi durmadan
savrulmaktır ordan oraya
kulakları sağır eden bir nidâyla
Yalnızlık, timsahların gizlice
pusuya yattığı ölüm kokan
bir nehirde yüzmektir korkuyla
her an yem olurum kaygısıyla
Yalnızlık, bütün bedeni anında
felç eden bir zehirdir kana karışan
ve kurbanını hareketsiz bırakan
Bu zehrin tek panzehiri aşktır
geçmişten günümüze dek
çağlar ve asırlar boyunca
dimdik hep ayakta duran
Tüm zorluklara göğüs gerip
yıllara dâima meydan okuyan

(2 Kasım 2006/ İstanbul)