Aşk Ve Varlık Şiiri - Sinan Bayram

Bir varlık seslendi içimde,
Adı sendi — ya da ben, bilmiyorum.
Zamanın suskun yüzünde
Bir iz bıraktı nefesin:
“Sevgili vardın diye var oldum…”

Ey ben’den taşan sen,
Ey hiçliğin gülümsemesi,
Bir ad kadar yakın,
Bir yokluk kadar derin...

Belki de var olmak,
Birinin kalbinde yankılanmaktır sadece,
Ve seninle yankılanan bu göğüs,
Kâinatın kalbidir şimdi.

Ben, ben olmaktan vazgeçtim;
Senin adında yeniden doğmak için.
Yokluk giydim,
Varoluşun elbisesiyle yanmak için.

Ve şimdi bilirim, sevgili,
Varlık bir kelimenin yankısıdır yalnızca.
Sen “ben” dedikçe çoğalır evren,
Ben “sen” dedikçe anlam bulur hiçlik.
İkimizin arasında kalan o sessizlik —
İşte orada doğar hakikat,

Sinan Bayram