günlük güneşlikkende yagmur yagarmıs ınsanların yuregıne
kan kırmızı acılar yasanırmıs ıcerlerde bır yerde
dumanı tuten sıgaralar sıs olup kor edermıs umutları
snra ınsan bır basına kalırmıs yalnızlık duvarlarına carpa carpa
omur denen bir gül varmıs guzel bır kızın saclarının arasında
bazen acımasız bır veda koparırmıs güzellıklerı bırbırınden
gerıye dokulen yapraklar kalırmıs fırtınaların ardında savrulan
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
