Aşk ve Tuzak Şiiri - Mehmet Ekici (taha)

Sandım ki, dizelerin dili tutulur sensiz
Dudaklarından dökülen sesler yankılanır kalbimde
Ey beni kendine bulaştıran aşk
Kurduğun tuzakların uzağında mısın ki
Bir bakış kadar bana yakın olduğunu unutursun çoğu kez
Bir an
Bir tebessüm
Bir el işareti

Müptela bir sinsiliği sezerim ellerim koynumda
Hal çaresi olmayan duygular hamalıyken
Her yanım koca bir yüreğin ağırlık merkezi sanki
Oysa sen
Tek bir bakışınla yakabilirsin
Aşk ormanının ağaçlarını, baştanbaşa, kül edip…
Benim ömrüm
Bir tohumu yeşertemeyecek kadar kısa
Ne garip

Ey içimdeki eylemsizlikleri telkin eden aşk
Umursamaz bir hayatın sahipsiz rehinesi
Bir gölge gibi yanı başımda, bir hayal kadar uzak
Gözlerimin karasına sürülürse cesaretin kokusu
İflah olamam bir daha
Her çöl dendiğinde Mecnun’a özenirim
Her dağ gördüğümde Ferhat’a
Bütün tuzak teorilerin a’rafından kurtulup
Belki koşup gelirim yanındaki hayata

Aşk kendini şifrelerken sırlarının içine
Nefislerin üzerine lekeler bulaşırdı
Bütün bildik tanımların tefsirleri yeniden yorumlanırken
Duyguları birbirine karışmışların
Hayatlarına dair
Bir gökyüzü masalını çizersen yıldızlara
İşte o zaman işe yarar bu dünya

Aralık 2010, Lefkoşa/KKTC