Aşk ve Su Şiiri - İsa Yılmaz

toprak suyu beklerken
bir yangın sıcağında
kururken güller
ve terk edip gitmişse bulutlar
bir kıyamettir kopmuştur
bir cehennem yerin derinlerinden
çıkıp gelmiştir Azrail’in kanatlarında

insan sevgiliyi beklerken
saatler takılıp kalmıştır
ve kanadıkça yakmıştır ayrılığın hicranı
umutlar kilitli kapılar ardında
sevinçler gözyaşı pınarında
çağlar acılar ruhun ta derinlerinde
sarsılır dağ gibi insan
aşkın denizleri kaynar
aklın yıldızları kayar
bir kıyamettir kopar
insan sevgiliyi beklerken

gökten iner ikisi de
aşk ve yağmur yoldaştır
bir fırtına ile doğarlar
aniden yoğunlaşırlar
ürkütücü şimşekler çaktırırlar
ümit ve korku yayarlar
dağların ve kalplerin doruğuna çıkarlar
yükseldikçe taşınmaz olurlar
ve yağarlar ve kanarlar
en büyük bedelleri ödetseler de
vuslata erdiklerinde güldürürler…