Aşk ve Sevgi Şiiri - Sebahattin Güngör

Bir gün ben de sevmek istedim,
Sevmek için onu bekledim,
Elbet ben de birini sevecek
Aşkların en güzelini yaşayacaktım.
İçimdeki acıları dindirecek,
İlahi sevgiyle buluşturacak,
Kuşlar gibi uçacaktım.
Hayat yeniden başlayacaktı belki,
Ümitsizce yaşamayacak, ayağa kalkacaktım.
Yüreğimde filizlenen sevgi büyüyecek,
Karşımdakini saracaktım.
Öyle bir sevgi yaşamalıydım ki;
Bana verilen hayatı sevdirmeli,
Onunla yatıp, onunla kalkmalıydım.
Özlem duymalıydım ona,
Dizlerinin dibinden ayrılmamalıydım.
Gözlerim, gözlerinden ayrılmamalıydı.
Ellerim, ellerinden kopmamalıydı.
Sarmalıydım onu, kıskanmalıydım! .
Herkes örnek almalıydı bizi.
Sevginin değerini, yüceliğini bilmeliydik.
Ateş gibi sarmalıydı içimizi,
Yakmalıydı bu sevda, ilahi aşkla ikimizi.
Öyle yakmalıydı ki;
Ruhumuz göklere yükselsin.
Gözlerimizden sevinç göz yaşı,
Dudaklarımızdan sevgi nağmeleri,
Eksik olmasın dı...
Bir parçamız, bin parça olsa
Arayıp bulmalıydı birbirini.
İnsan sevince böyle sevmeli
İlahi aşkını yüceltip, kalbinde hissetmeli.
Sırf seviyorum demek değildir sevmek! ..
Benimki öyle olmamalıydı.
Sevmek ve sevilmek özde olmalıydı.
Nerede olursak olalım,
Doyumsuz bir güzellik için yaşayıp,
Onun peşinden koşmalıydım.
İşte böyle düşünürken,
Tarifi imkansız duygularla,
Tam sevdiğimi, sevildiğimi hissederken
Sevginin ateşine yandım…
Öyle bir yanmaydı ki bu,
Ne ölüyorsun,ne de yaşıyorsun.
Ölsen kanın akmaz,
Yaşasan,kimseye faydan olmaz.
Damarları çekilir insanın,
Gerçekte kimse inanmaz!
Adını ne koyarsanız koyun,
İster ilahi aşk,ister sevgi, ister aptallık! ..
Ama gerçek olan bir şey var.
İlahi aşkın yüceliği karşısında duracak,
Ona boyun eğmeyecek bir yürek tanımam! ..

Yazan:S.GÜNGÖR