Aşk ve Sevda Şiiri - Ercan Keskin

Sana yazdıkça aşkım şiir olup gidiyor
Senden ne bir haber ne de bir ışık geliyor
Karanlıkta kaldıkça pervaneler dolaşır
Yanacağını bilir ışık ile savaşır

İçimde bir his var ki bu aşkın sonu olmaz
Zaten çözüm olsa akacak kan hiç durmaz
Bir şekilde sağatır hastalığın izini
Mutluluğa yol açar sonra dövmez dizini

Seviyorum demekle her şey biter mi sandın
Tumturaklı dizeler imgelerle mi kandın
Gerçek dünya ile bir değil hayal dünyası
Belki paralel evren gibi inanılası

İyisi mi sen vazgeç bu kapkara sevdadan
Aşk denen pembe düşle çare ara korkmadan
Çünkü olmazsa olmaz değil olursa olur
Yarası çabuk geçer izi hemen kaybolur

Ama yine ben bütün bunlara rağmen seni
Görmesem de yüzünü, duymasam da sesini
O mucizevi günü düşle süsleyeceğim
Umutsuz kalsam bile yine bekleyeceğim

Hayaller canlandıkça gerçeğe yaklaşırmış
Hele renkli olursa daha yakınlaşırmış
Sevdin mi böyle sev ki düşle gerçek ayrılsın
Ayrı ayrı kalsın ve iç içe karışmasın

Kavuşmak aşkın sonu belki de yanılsama
Vuslata değer değmez ukde varsa muamma
Say ki duygular öyle kolay kolay yanılmaz
Hele içinde sevda varsa belki de şaşmaz

Aşk şairane duygu olsa da olmasa da
Önemli olan bunun ifade şekli ya da
Duyguya kattığı o inanılmaz zenginlik
Duygu ötesi anlam ve estetik derinlik

Senle yaşadım sen de buldum aşkı sevdayı
Altüst etsem dolaşsam gezsem yalan dünyayı
Bulabilir miydim ki senin gibisini hiç
Bulsam da aynı coşku olmazdı aynı sevinç

Gönüller bir olunca ortaya çıkan bütün
Duygular içinde vazgeçilmez ve en üstün
Onu değerli kılan kozmik bir etkileşim
Ya da ten/tin bağlamında gizemli titreşim