Aşk ve Savaş Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

AŞK VE SAVAŞ
Yaparken yurdu gülistan, huzurlu, mamur, şen ve han.
Saygılı, sevgili nesil, yetişiyorken her yaştan,
O yâr her gece bir başka silah çekti, şer ve haçtan.
Kaşları yaydı, kirpikler oktu yaylardan atılan.
Ayrılık vuslatı vurdu, şimdi han viran, her yer kan.

Vatanım olarak kalsan, hayat veren ırmak olsam.
Kollarıma yatsan, baksam gözlerine ülkü aksam.
Bahtına güneş doğarken sevgi, hayat ışığından
O yâr her gece bir başka kıble seçti, oldu yaban.
Ülkü, gönül parçalandı, parya, Yörük oldu vatan.

Sevgiliyi mecnun ederek çölleri menzil göstermiş.
Çölde kum kum dökülüşü mutluluk, şeref bellemiş
Bu şafaklarda tüten her ocak hiç barış görmezmiş.
O yâr her gece bir başka fesat soktu, birlik bozan.
Sevgi, saygı bitti, şimdi herkes oldu sinsi düşman.
Abdullah BEDELOĞLU