Aşk ve Polen Şiiri - Hanifi Kara

AŞK ve POLEN

Aşk polenli bal gibi, hem acı hem de tatlı
Târifi mümkün değil, yaşanarak bilinir.
O öyle bir iksir ki, bir yolunu bularak
Yeter ki kalbe girsin, gönlün pası silinir.

Âşıklara aşk gerek, onlar istemez ninni
Hiçbir zaman sorulmaz, ne soyu ne de sinn’i (*)
Dünden beri bu böyle, âşıkların kalbini
Ne “ok” ne “neşter” deler, aşk okuyla delinir.

Aşka duçâr olanın, elbette yüzü gülmez
Aşk meyinden içmişse, bin kez ölse de ölmez
İnan ki yaşı/ırkı… Rengi hiç belli olmaz
Zaman tamam olmuşsa, birden aşka gelinir?

Belki de ruhlar özdeş, sevdâda ona ektir
Aşkın bir benzeri yok, bu dünyada o tektir
Binmeyi bilen için, o iyi bir binektir
Aşka yenik düşmüşsen, elbet yaya kalınır.

Âşıklar çile çeker, yok onlara saadet
Sevgilinin gözleri, onlar için bir “mâbet”
Kalpler birden korlanır, aşk meclisinde âdet
Her dem “ooof” çeke çeke, çileyle aşk solunur…! ! !

02/02/’13
Hanifi KARA

(*) Sinn: Yaş, ömür