cözülüyor buz
eriyor kar
ucurumdan aktikca agariyor selale
egiliyor topraga tutkuyla ters lale
agulu cigdem ay isigini iciyor
yel dikeni biciyor
kaniyor gül
saclari karanfil
dudaklari sarap
koynu kavun kokuyor kadinin
kisragin kasiklari seyiriyor
cimgisiyor gözleri kedinin
asmanin üzümleri terliyor
degistiriyor derisini yilan
kumral ve ilik bir gece
bulutlari oksuyorsun
öpüyorsun dolunayi
salkimlari siyiriyorsun
yildiz düsürüyorsun dolyatagina karanligin
mumun alevini üflüyorsun
ürperiyor ayvanin tüyü
daneleri dagiliyor narin
gelen geldi
giden gitti
kapandi perde
derken
cingiyi cakiyorsun
zamani yakiyorsun
külünü yarana ekiyorsun
asiliyorsun aski yüregine yeniden
artik sen
asiyorsun ölümü
aciyorsun cigiri
buluyorsun yolunu
isik su ve rüzgar
hatta kaos kadar
özgürsün gayri
günesin dogdugu ufka dogru
yürüyorsun ardin sira sürkleyip gölgeni
Kayıt Tarihi : 9.11.2006 23:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
böyle bir kavşakta anmak ne güzel onu ve karşılaşmak yoldaşlarıyla.
(...)
'gunesin dogdugu ufka dogru
yuruyorsun ardin sira surkleyip golgeni'
Beğenerek okudum, sağolun...
TÜM YORUMLAR (3)